خداوند متعال انسان را افرید و در کنار سایر نعمت هایی که به او ارزانی داشته بود ، دو نعمت بزرگ و ویژه دیگر را برای رسیدن به کمال و نیل به حقیقت در اختیار او قرار داد . یکی نعمت عقل و دیگری وجود انبیاء (علیهم السلام ) بود.
در مقابل ، تاریخ شاهد افرادی بوده که با این دو ودیعه الهی به دشمنی پرداخته اند ؛ همان هایی که راه دستیابی به اهداف پلیدشان را در مقابله با جریان حق می دیدند و با وجود انبیاء و ذهن های بیدار احساس خطر می کردند . و در مسیر مبارزه با حق از هیچ فرصتی فرو گذاری نمی کنند.
امروزه با گسترش وسایل ارتباطی ، زمینه تبادل اطلاعات در سطح بسیار وسیعی فراهم آمده است. و روزانه با انبوهی از این اطلاعات و اخبار رو به رو هستیم. برخی از این اخبار که مربوط به امور سیاسی حاکم بر جهان و جامعه خودمان است، خواه و نا خواه به صورت مستقیم در زندگی ما نیز تاثیر گذار است. از این رو جامعه ای که دین را از سیاست جدا نمی داند و خود را در مورد مسائل سیاسی مسئول می داند ؛ لازم است تفکر و تحلیل سیاسی داشته باشد .
7- ترویج فساد و گناه
مورد آخر از شیوه های مبارزاه فرهنگی ، ترویج فساد و گناه است . دمیدن نفخه شیطانی فساد در کالبد روحانی جامعه اسلامی به معنای خشکاندن ریشه های فرهنگ است . در این تهاجم رواج دادن انحرافات جنسی و تضعیف مبانی اخلاقی مسلمانان در اولویت اصلی است . تا با گستردن دام فساد و فحشا و گسترش بی بند و باری ، نیروی محرکه ی حکومت مسلمانان را که همان ایمان جوانان است از کار بیاندازند . در نتیجه جوانانی که تا چندی پیش مشغول جهاد در عرصه های مختلف بودند به سوی جایگاه های فساد کشیده شده و با گذشت زمان دین را فراموش کنند .
6-پخش شایعه
شایعه پرا کنی سابقه ای به درازای تاریخ بشر دارد . شایعه که معمولا به هنگام فقدان خبر ساخته می شود ، از این جهت که نشان دهنده میزان تاثیر پذیری جامعه از مطالب بی اساس را نشان می دهد حائز اهمیت است . زیرا شایعه ای که ساخته و پخش می شود حتما با انگیزه ای همراه است . حال کسی که شایعه را می سازد گاه از افراد خود دشمن است . و اگر متوجه شود که نشر شایعه در میان احاد مردم اثر گذار است ، هیچگاه این موقعیت را برای ضربه زدن از دست نخواهد داد .
5- بهره گیری از هنر های فاسد :
دهخدا در تعریف هنر می نویسد « این کلمه در واقع به معنای آن درجه از کمال آدمی است که هشیاری و فراست و فضل و دانش را در بر دارد و نمود آن صاحب هنر را برتر از دیگران می نماید .»[1] هنر ، زبان گویای احساسات و اندیشه های افراد است . از این رو با نگاه به هنرهای موجود در یک جامعه می توان تا حد زیادی با اعتقاد و اندیشه های آنان پی برد .
البته چون هنر اثری موافق با طبع انسانی است لازم است در اختیار تعالی و رشد فرهنگ قرار بگیرد .